Hani ekmek yaparız ya. Mayalı olandan. İşte onlardan birini yaparken estiler yine aklıma, dedim ki kendime şunun içine birşeyler katayım da laboratuvar çalışması olsun. Denemeli denemeli, hayatta herşeyi denemeli diyenlerdenim ben. Tadına bakmalı, cesaretli olmalı. Yani "yaşamalı"..
Bu yaşam örneğimiz de ya hazır ekmek hamurundan ki bu biraz rahata alışmıştır, ya da elde yoğur yoğur ve mayalanması için beklet ki zorluklara dayansın niyetiyle kendimizin yaptıklarıdır. Aslında ekmek yapmak çok basit, sadece bekletmek işi sıkıcı. Koyuyorsun yarım kilo una biraz maya, 1 bardak da süt. Biraz tuz ,biraz şeker ve alabildiği kadar su. Sonra yoğur ve dinlendir. Ben 2-3 kez "yoğur ve dinlendir " den sonra hamuru açtım. İçine bol bol pudra şekeriyle ceviz ve kuru üzüm koydum. Sonra ruh halime göre öylesine şekil verdim. Sonra da biraz daha dinlendirdim tepside ve yumurta sarısıyla fırçaladıktan sonra 180 derecede üzerleri kızarıncaya kadar bir güzel pişirdim.
Ay o fırından yayılan kokular yokmuydu ya.. Ya bölerken arasından tüten dumanlar.. Ya o ısırıştaki tazecik çıtırdatmalar eşliğinde ağza yayılan şekerli ceviz ve üzüm tadı... Mmmmhh!!! :))
E ruh halimi de siz tahmin edin artık! :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder